Intestinale microflora en leverziekten

De bilaterale relatie tussen de darm en de lever kan voor veel mensen een verrassend feit zijn. Deze correlatie resulteert onder andere uit de anatomische nabijheid van beide organen, maar er is ook een functionele verbinding tussen het darmslijmvlies en de lever. Deze verbinding is de poortader, die relatief kort is maar een grote diameter heeft en een fysieke verbinding is van het spijsverteringsstelsel met de lever.

Voedingsstoffen en micronutriënten die worden opgenomen in de dunne darm komen eerst in de lever, waar ze worden verwerkt voordat ze worden doorgegeven aan het hart. Het maagdarmkanaal dat direct met de lever is verbonden, strekt zich uit van de onderste slokdarm tot het bovenste deel van het anale kanaal. Het bevat ook bloedvaten van de milt en de pancreas.

Overtollige suiker wordt omgezet in vet, dat kan worden opgeslagen in levercellen.

Gevolgen van leverschade

Wanneer de lever beschadigd is, komen de leverenzymen in de bloedbaan. Het niveau van leverenzymen in het bloed is evenredig met de mate van leverschade. Het feit van leverschade kan worden bevestigd door studies die zijn gebaseerd op het meten van de immuunrespons die de aanwezigheid van speciale “markers” in het bloed test.

De ziekte van leververvetting is het gevolg van teveel suiker in de dagelijkse voeding, omdat ongebruikte suiker wordt omgezet in vet, dat zich ophoopt in de levercellen. Dit mechanisme schaadt het functioneren van levercellen en leidt uiteindelijk tot zijn steatosis. Beschadigde lever produceert het bindweefsel dat het orgel omringt. Dit proces wordt levercirrose of leverfibrose genoemd. De bloedvaten worden strakker, waardoor de bloedstroom naar de levercellen en daarmee de dood van dit belangrijke orgaan wordt beperkt.

Niet-alcoholische leververvetting is de meest voorkomende leveraandoening ter wereld, die ontstaat in verband met obesitas, stoornissen in het vetbeheer, diabetes of als bijwerking van ontstekingsremmende en hormonale geneesmiddelen.

De enige manier om niet-alcoholische leververvetting te behandelen, is door je levensstijl te veranderen. Er is geen farmacologisch middel dat deze ziekte behandelt. Een van de factoren die leiden tot niet-alcoholische leververvetting is een overmaat aan ongunstige bacteriën in de dunne darm en verhoogde intestinale permeabiliteit. De ongunstige bacteriële flora produceert ethanol en lipopolysacchariden in het spijsverteringskanaal. Deze stoffen veroorzaken sterke oxidatieve stress en een toename van ontstekingen die leidt tot leververvetting.

Mensen die prebiotische en probiotische supplementen gebruiken, hebben betere resultaten: leverenzymen, C-reactief proteïne, tumornecrosefactoren, fibrose. Prebiotica en probiotica verminderen het aantal markers van ontsteking en verbeteren de resterende indicatoren die wijzen op een betere conditie van de lever.

Regeneratie van bacteriële flora met behulp van probiotica en prebiotica

Het belangrijkste voordeel van het gebruik van probiotische supplementen is de kolonisatie van het spijsverteringskanaal door nuttige bacteriën. Zowel gunstige als schadelijke bacteriën koloniseren het spijsverteringskanaal, ze concurreren met elkaar om voedsel. Wanneer we een grote hoeveelheid nuttige bacteriën in de darm introduceren, domineren de nuttige bacteriën en worden de schadelijke bacteriën geëlimineerd. De voordelen voor het lichaam zijn enorm. Allereerst wordt het immuunsysteem versterkt en de kwaliteit van de spijsvertering en assimilatie van voedingsstoffen verbeterd. Prebiotica, zoals fructooligosacchariden, zijn een medium dat gunstige bacteriën in de darm in stand houdt en de vermenigvuldiging van schadelijke micro-organismen voorkomt.