Waarom veroudert de huid?

Volgens moderne medische kennis zijn zowel het hele lichaam als de hele huid onderhevig aan het verouderingsproces. Tijdens veranderingen die zich in de loop van de tijd voordoen, treden histologische en biochemische veranderingen op, die fysiologische of chronologische veroudering worden genoemd. Weet je wanneer de huid begint te verouderen?

Omdat de huid wordt blootgesteld aan directe externe factoren, zijn de tekenen van veroudering de snelste op de huid. Het fysiologische proces van huidveroudering begint na het bereiken van de leeftijd van 25-30 jaar. Het tempo en de intensiteit van dit proces is afhankelijk van verschillende factoren. Individuele genetische aandoeningen, voeding, levensstijl en blootstelling aan schadelijke stoffen zijn van groot belang. Er wordt aangenomen dat deze factoren de vorming van vrije radicalen veroorzaken, die de verantwoordelijkheid worden toegeschreven voor het versnellen van de verouderingsprocessen van de huid en het hele lichaam.

Symptomen van huidveroudering

De ouder wordende huid wordt dun en droog, verliest elasticiteit en glans en er verschijnen rimpels en verkleuring op het oppervlak. De belangrijkste reden om het uiterlijk van de huid te veranderen, is de structuur van eiwitten die in de loop der jaren verandert, waardoor de huid elastisch en glad is (collageen en elastine). Met de leeftijd treden fysieke veranderingen op in alle lagen van de huid. In de epidermis worden de basale laagcellen plat en verdwijnen de cellen in de doorn en granulaire lagen. De epidermis wordt dun en gedroogd en de uitwisseling van voedingsstoffen tussen de opperhuid en de dermis verzwakt.

In de dermis neemt de fibroblastactiviteit af en wordt de synthese van elastische vezels geremd. Oppervlakkige en diepe rimpels verschijnen. Oppervlakkige rimpels komen onder andere rond de ogen voor, terwijl zich diepe rimpels vormen op het voorhoofd, de wangen en het onderste deel van het gezicht en de nek.

In de loop van de jaren ontstaan ​​er stoornissen in de synthese van structurele eiwitten, die zich manifesteren door de val van het ovaal van het gezicht.

Veranderingen doen zich ook voor bij het functioneren van talgklieren en zweetklieren. De afscheiding van zweet en vetafscheiding wordt verminderd en de talgklieren verdwijnen langzaam. Het gebrek aan talg resulteert in verzwakking van de beschermende laag van de epidermis en dientengevolge het drogen van de huid. Cellen van verouderde huid regenereren veel trager dan in jonge huid en het stratum corneum wordt ruw en droog.

Bij vrouwen tijdens de menopauze worden de veranderingen die kenmerkend zijn voor de ouder wordende huid intensiever. De oorzaak is hormonale stoornissen, waarvan het effect de verzwakking van de fibroblast-activiteit is. De remming van de synthese van hyaluronzuur en collageen en een duidelijke vermindering van de stevigheid en hydratatie van de huid worden gevolgd.

Een abnormale levensstijl kan de natuurlijke processen van huidveroudering drastisch versnellen. Er wordt aangenomen dat roken een van de belangrijkste factoren is die de snelheid van het verschijnen van veranderingen in de structuur van de huid verhoogt.